Telkens als ieamnd van een reis terugkomt kan hij/ze het moelijke proces van het vertellen "hoe het was" niet overslaan. Het kan wel interessant en zelfs spannend als je het voor de eerste (of tweede) keer doet. En dat doe je meestal met je familie en enkele goede vrienden. Maar, iedereen weet dat je op reis was en, tijdens het eerste weerzien is de eerste vraag: "En? Hoe was het?".
Ik denk dat de meeste mensen helemaal geen zin erin hebben, over mijn avonturen te horen, maar ze vinden ze beleefd om te vragen. Of zelfs vragen ze dat omdat ze weten niet wat anders te zeggen in zulke situatues. Wat voor een maatschappelijke constructie!
Maar nog interessanter ben ik! Hoewel ik weet dat ze er helemaal geen zin hebben (en eerlijk gezegd, ik ook vind het doodvervelend mijn verhaal opnieuw aan de persoon met wie ik geen beste vrienden ben te vertellen), maak ik een glimlach na en antwoord: "Ja....best leuk!". En dan maakt mijn gesprekspartner ook een glimlach na en zegt: "Super!".
Waarom doen we dat eigenlijk?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten