Hate me

Misschien als ik je naam honderd maal opschrijf werd het beter. Weet je, als een therapiemiddel.
Maar dat ga ik niet doen. Ik vind het doelloos en niet heilzaam.
Misschien als ik mijn gevoelens via een blog uitdruk, dan kon ik daarmee beter confronteren. Maar, ik ben ervan overtuigd dat er niets bestaat dat me beter kan maken.
Je bent weg en ik ben ervan bang dat het dit keer voorgoed is.
Het is altijd moelijk maar het is altijd moelijker dan de vorige keer. Dat kan iedereen bevestigen.
Wat er met me zal gebeuren en wat er met jij zal gebeuren kunnen we nooit weten. Daarover denk ik helemaal niet.
Da vraag die ik moet beantwoorden is - wat moet ik nu doen?
Ik wil graag mijn geheugen verwijderen, zoals in de film, Eternal Sunshine of the Spotless Mind.
Maar dan zullen de goede momenten ook weg zijn. En dat wil ik niet.
Ik heb iets nodig om verder te kunnen gaan. Hopelijk niet jou.

Haat me, alsjeblief, maak het makkelijker voor mij.
Hate me...