De koudste stad ter wereld

Oymyakon... misschien de koudste plaats ter wereld. Dit kleine stadje vindt plaats in het noorden van Siberë. Hier gaat de temperatuur soms zelfs tot -71.2° C. Er zijn drie dagen nodig om met de auto de dichtbijste grote stad - Yakutsk- te bereiken. Raar maar waar, er zijn mensen die in deze koude stad wonen. Wanneer de temperatuur boven -50° C is, dan is het voor hen normaal. Maar, als de temperatuur daalt een beetje, dan worden de scholen gesloten. Maar, het alledaagse leven vloeit helemaal normaal. Het leven daar is niet zo verschillend dan dat van ons. Ze werken, slapen, eten, drinken, vrijen enz. Het enige verschil is dat daar wat kouder is. Het is zo koud dat soms een vogel vriest en op grond valt terwijl hij of ze aan het vliegen is (echt waar). Ik heb enkele foto's gevonden en daarmee wil ik jullie tonen hoe dat leven eruitziet. Verbazingwekkend!

Kan je dit oplossen?

Er was ooit een oude koning, die een erg grote en rijke koninkrijk had. Ook had hij twee zonen. Wanneer de tijd kwam en de koning voelde dat hij spoedig zal overleden, moest hij een belangrijke besluit nemen. Hij moest beslissen aan welke zoon de koninkrijk over te laten. Dus heeft hij tegen zijn zonen gezegd dat hij een paarden race gaat organiseren. Degene die de race wint, krijgt alles. Hij gaf zijn zonen 1 maand zodat ze daarvoor kunnen voorbereiden. De twee broers trainden elke dag; elk zoon vond de snelste paard en de beste trainer. ze deden hun best om zo goed mogelijk voor te bereiden en de race te winnen, en vandaar de koninkrijk te krijgen. Elke zoon was ervan overtuigt dat zijn paard sneller was en dat hij zeker gaat winnen. Maar, er is iets onverwachts gebeurd, 1 uur voor de race. De koning liet zijn zonen weten dat hij van mening veranderde. Namelijk zal hij de koninkrijk geven aan degene die de race als vicekampioen finisht. De twee broers maakten zich daarom zorgen. Elke zoon dacht dat zijn paard het snelst was. Hoe kunnen ze nu de tweede plaats bereiken? Ze maakten een korte tocht naar de dichtbij gelegene bos om erover even na te denken. In de bos ontmoetten ze een oude man met een heel lange, witte baard. Hij vroeg hen waarom ze zich zorgen maakten. De twee broers vertelden hem het hele verhaaltje. Nadat de oude man alles gehoord heb, zei hij iets tegen de twee broers. Dat, wat hij gezegd had, maakte de twee broers als een gek rennen. Ze wilden de race zo snel mogelijk beginnen, en het was erg belangrijk wie er vlugger aan de startlijn zal komen.

En de vraag is natuurlijk: Wat heeft de oude man tegen hen gezegd?

:)

Het regent in Baltimore

De circus valt neer op zijn knieën
De grote top gaat ten onder
Het regent hier in Baltimore vijftig mijl ten oosten
Waar je zou zijn is er niemand

Ik heb een telefoontje nodig
Ik heb een regenjas nodig
Ik heb een grote liefde nodig
Ik heb een telefoontje nodig

Deze trein conversaties gaan aan mij vorbij
En ik heb niets te zeggen
Je krijgt waar je voor betaalt
Maar ik heb gewoon geen bedoeling om op deze manier te leven

Ik heb een telefoontje nodig
Ik heb een vliegreis nodig
Ik heb zonnebrand nodig
Ik heb een regenjas nodig

En ik krijg geen antwoorden
En ik krijg geen verandering
Het regent hier in Baltimore, schatje
Maar alles anders is hetzelfde

Er zijn dingen die ik onthou en dingen die ik vergeet
Ik mis je, ik denk dat ik het moet
Drie duizend vijf honderd mijl weg
Wat zou je er veranderen als je dat kon?

Ik heb een telefoontje nodig
Misschien moet ik een nieuwe auto kopen
Ik kan altijd een vrachttrein horen, schatje
Als ik zeer hard luister

En ik wil, ik wil dat het een kleine wereld was
Want ik ben eenzaam voor de grote steden
I wou graag een beetje gitaar horen
I denk dat de tijd kwam om de top naar beneden te brengen

Ik heb een telefoontje nodig
Ik heb een regenjas nodig
Ik heb een regenjas echt nodig
Ik heb een regen jas echt echt nodig

Ik heb een regenjas echt echt echt nodig

Ik heb een regenjas echt nodig

't Bolleken

Vorige week moesten we allemaal (3e jaar),onder anderen, de eerste twee hoofdstukken lezen van het Cyriel Buysse z'n meesterwerk - 't Bolleken. Nou, in dit verhaal krijgt de hoofdpersoon, meneer Vital een grote erfenis van zijn onkel. Onverwacht krijgt hij een groot en mooi kasteel, een meid, aarde, geld en wat al niet. Een moment vroeger was hij een student die een bescheiden leven in de stad voerde; nu is hij stinkend rijk!

Het deed me denken - hoe het eigenlijk moet zijn, uit een gewoon leven naar een leven vol genot en plezier te springen. Nooit meer hoeven te studeren, nooit meer hoeven te werken, nooit meer niks te hoeven. Ten eerste klinkt het erg aantrekkelijk. Wie wou het niet mogen?

Er wordt gezegd dat zoveel geld je gek en dom kan maken. Men zegt dat met zoveel vrije tijd in je leven je helemaal depressief en pessimistisch wordt. Ik ben zo vrij daar anders over te denken! Als ik zoveel geld had dat ik nooit meer hoefde te werken, zou ik mijn leven zo regelen dat ik het nooit dof heb. Ik zou veel lezen, veel wandelen. Ik zou over de hele wereld reizen. Ik zou langer slapen, langer wakker worden, langer koffie drinken en langer de krant lezen. Elke dag zou ik met vrienden uithangen. Ik zou elke dag iets nieuws ervaren. En zeker zou ik hobby's hebben.

Ik geef niet zo veel om het geld, maar om de vrije tijd en de mogelijkheid alles wat ik wil te doen. Maar, als je er wat meer over nadenkt, moet je zich afvragen - heeft men echt daar erg veel geld voor nodig?